Dzisiaj porozmawiamy o grupie substancji, które mają interesujące mechanizmy działania i wiele zastosowań jako środki uspokajające, przeciwlękowe i nasenne. Porozmawiamy ogólnie o gabapentynoidach i ich niezwykłym przedstawicielu - fenibucie.
Dlaczego może on być interesujący dla użytkowników Breaking Bad? Moim zdaniem stany lękowe to jeden z problemów, który towarzyszy dziś nie tylko osobom, których życie związane jest z ryzykiem, substancjami psychoaktywnymi i ciężką pracą, ale także niemal wszystkim w ogóle. Żyjemy w czasach wielkich zmian i przesunięć paradygmatów. To bardzo interesujący czas. Ale może być nieprzyjemny dla psychiki i subiektywnego postrzegania życia.
Zwykle niepokój wycisza się środkami uspokajającymi, ale moim zdaniem są to zbyt drastyczne środki. Nie lubię leków uspokajających ze względu na ich skutki uboczne i wysoki, jak na substancję medyczną, potencjał uzależniający. Należy je stosować, gdy inne metody nie pomagają. Dlatego chcę zwrócić uwagę na inną grupę leków. Są one bardziej dostępne, mniej uzależniające i przy odpowiednim podejściu mogą pomóc pozbyć się objawów lękowych zarówno w życiu codziennym, jak i podczas używania substancji lub podczas działań naprawczych.
Gabapentynoidy
Gabapentynoidy to klasa leków, które niejasno przypominają neuroprzekaźnik kwas gamma-aminomasłowy (GABA) (tj. analogi GABA). Chociaż zostały one zaprojektowane w celu naśladowania działania GABA, nowsze badania wykazały, że wpływają one na inny cel, podjednostkę A2D kanałów wapniowych. Dwa gabapentynoidy są zatwierdzone przez FDA: gabapentyna i pregabalina. Kilka innych jest obecnie testowanych (imagabalina), a inne są wykorzystywane w badaniach naukowych (atagabalina).
Gabapentyna jest lekiem uniwersalnym od 2004 roku. Jest powszechnie stosowana w przypadku napadów padaczkowych, bólów nerwowych, alkoholizmu, uzależnienia od narkotyków, swędzenia, niespokojnych nóg, zaburzeń snu i lęku. Ma niezwykle szeroki zakres dawek: zalecenia sugerują stosowanie od 100 mg do 3600 mg dziennie. Większość lekarzy stosuje go na niskim poziomie, gdzie jest dość niepozorny (czytaj: zwykle nie działa). Na najwyższym poziomie może powodować uspokojenie, dezorientację i uzależnienie.
Mechanizm działania pregabaliny. Moduluje nadpobudliwe neurony poprzez następujący mechanizm:
Pregabalina wiąże się z neuronami presynaptycznymi na podjednostce alfa2-delta (α 2-δ) kanałów wapniowych bramkowanych napięciem.
Wiązanie leku zmniejsza napływ wapnia do zakończeń presynaptycznych. Zmniejszony napływ wapnia zmniejsza nadmierne uwalnianie
neuroprzekaźników pobudzających (np. glutaminianu, substancji P, noradrenaliny).
Z punktu widzenia naukowców, którzy analizowali pregabalinę, zdecydowanie robi ona to samo, co gabapentyna. Jednak w praktyce często okazuje się, że gabapentyna nie działa tak dobrze. Pacjenci, nawet z minimalnymi objawami lęku, nie radzą sobie z samą gabapentyną. Podczas gdy badania potwierdzają, że pregabalina jest świetna na lęk. Jednocześnie gabapentyna sprawdza się tylko w niektórych przypadkach, takich jak fobia społeczna. Nie jest skuteczna w przypadku paniki czy agorafobii, a w przypadku uogólnionych zaburzeń lękowych sprawdza się jedynie w połączeniu z lekami uspokajającymi. Dlaczego tak się dzieje, wciąż nie jest jasne.
Jedną z możliwości jest to, że dawki przyjmowanych substancji są nieprawidłowe. UpToDate zaleca leczenie zaburzeń lękowych gabapentyną, stosując początkową dawkę 600 mg dziennie. Zaleca jednak 300 mg pregabaliny dziennie. Ta tabela dawkowania zakłada, że 1 mg pregabaliny = 5 mg gabapentyny, więc 300 mg pregabaliny = 1500 mg gabapentyny! Być może to, co oni uważają za "wysoką dawkę" gabapentyny, pokrywa się z tym, co my uważamy za "niską dawkę" pregabaliny. Może wszystkie dawki gabapentyny są po prostu zbyt małe? Jest to otwarte pytanie, ale nie zalecenie, aby spożywać więcej gabapentyny. Nie należy zapominać, że więcej mg - większe ryzyko działań niepożądanych.
Innym możliwym powodem jest jakiś niejasny mechanizm farmakologiczny. W jednym z badań próbowaliśmy porównać farmakologię dwóch leków. Mówi się, że organizm może łatwo wchłonąć pregabalinę, ale ma ograniczoną zdolność wchłaniania gabapentyny - im więcej gabapentyny, tym mniejszy procent jest wchłaniany.
Kolejna ważna różnica: gabapentyna zwykle nie jest substancją kontrolowaną lub jest mniej kontrolowana, ale pregabalina jest technicznie uzależniająca, ale nie warto się tym zbytnio przejmować. Chociaż teoretycznie możliwe jest uzależnienie się od gabapentyny, jeśli weźmiesz naprawdę dużą dawkę i bardzo się postarasz, powinieneś być zdesperowany nawet według standardów narkomanów. Istnieje znacznie więcej przypadków uzależnienia od pregabaliny, chociaż większość ekspertów zgadza się, że jest to nadal dość niezwykłe. Jednym z prawdopodobnych winowajców jest szybkość wchłaniania: pregabalina wchłania się w około godzinę, gabapentyna - w trzy lub cztery. Substancje o szybkim działaniu są zawsze bardziej uzależniające; osiągają szczytowy poziom wcześniej, a mózgowi łatwiej jest skojarzyć bodziec (zażycie leku) z reakcją (dobrym samopoczuciem).
Phenibut
Zgodnie z Systemem Klasyfikacji Anatomicznej Chemii Terapeutycznej (ATC), fenibut jest konsekwentnie zaliczany do grup analeptyków, psychostymulantów, leków na ADHD i nootropów. Już na tym etapie zaczynają się dziwne rzeczy. Wcześniej mówiliśmy wyraźnie o działaniu przeciwlękowym, uspokajającym, a zatem uspokajającym, ale tutaj widzimy coś przeciwnego - fenibut jest określany jako środek pobudzający.
W większości krajów fenibut jest sprzedawany bez recepty. Co więcej, często jest sprzedawany nie jako lek medyczny, ale jako suplement diety w sklepach, a nie aptekach. Nie polecam kupowania phenibutu w sklepach lub online w formie proszku lub bez normalnego opakowania leczniczego - nie wiadomo, co w takim scenariuszu weźmiesz do środka. Warto kupować phenibut w aptekach lub przynajmniej w opakowaniach pod licencjonowanymi nazwami Phenibut, Phenibut, Noofen, Citrocard.
To zabawne, że FDA czasami prosi ludzi o zaprzestanie sprzedaży, ale nigdy nie byli poważni i nadal jest łatwo dostępny w otwartym Internecie. Ale w niektórych krajach w ostatnich latach został przepisany na receptę. Dotyczy to przede wszystkim krajów byłego Związku Radzieckiego. Przyszła mi do głowy zabawna myśl, że dostępność fenibutu odzwierciedla poziom wolności w społeczeństwie. Dopóki jest swobodnie dostępny, można się zrelaksować. Ale dość żartów, kontynuujmy.
W odniesieniu do lęku społecznego, zapobiegania reakcjom paniki, agorafobii, uogólnionego lęku, fenibut często wykazuje bardzo dobre wyniki. Ponadto może dawać trudne do opisania uczucie spokoju i dobrego samopoczucia.
Wczesne badania nad fenibutem koncentrowały się na GABA, głównym neuroprzekaźniku hamującym. Mózg posiada dwa rodzaje receptorów GABA, GABA-A i GABA-B. Alkohol, Xanax, Valium, Ambien, barbituany i inne klasyczne środki uspokajające uderzają w GABA-A. Nie ma zbyt wielu substancji chemicznych, które uderzają w GABA-B, a te nieliczne, które tam są, są zwykle dość dziwne - jedna z nich spadła na Ziemię na meteorycie. Ale fenibut jest agonistą GABA-B. Brzmi to jak zgrabne rozwiązanie zagadki: lek o unikalnych właściwościach przeciwlękowych wpływa na unikalny receptor hamujący. Ale inny agonista GABA-B, baklofen, ma minimalne działanie przeciwlękowe. Jest to głównie nudny środek zwiotczający mięśnie (istniało pewne podekscytowanie możliwością, że może on leczyć alkoholizm, ale najnowsze badania mówią, że nie). Prawdopodobnie więc GABA-B samo w sobie nie wyjaśnia działania fenibutu.
Jeśli chodzi o miejsce fenibutu w klasyfikacji ze względu na mechanizm działania, obecnie odnosi się ono zarówno do agonistów receptora GABA, jak i gabapentynoidów. Fakt, że phenibut działa jako gabapentynoid został odkryty stosunkowo niedawno. Znalazłem artykuły z 2015 roku, które na to wskazują. Do tego czasu phenibut był uważany jedynie za agonistę receptora GABAB. Ale jego aktywność gabapentynoidowa jest znacznie słabsza niż samej gabapentyny, więc dlaczego jego działanie miałoby być silniejsze?
Baklofen jest lepszy od fenibutu jako agonista GABA-B, a gabapentyna jest lepsza od fenibutu jako gabapentynoid, ale fenibut działa lepiej niż którykolwiek z nich. Magia! Czy może to być efekt synergii między dwoma różnymi działaniami? Gdyby to była prawda, spodziewalibyśmy się, że łączne przyjmowanie gabapentyny i baklofenu będzie miało efekt podobny do fenibutu. Ale te leki są czasami stosowane w tych samych chorobach nerwowo-mięśniowych i nikt nigdy nie zauważył niczego niezwykłego. Chciałbym zobaczyć, jak to jest badane, ale nie spodziewam się wiele.
Fenibut ma dwa enancjomery, r-fenibut i s-fenibut. Oba są przyzwoitymi gabapentynoidami, ale tylko r-fenibut wykazuje aktywność GABA-B. Jeśli oba działałyby równie dobrze, sugerowałoby to, że fenibut działał na A2D; jeśli r-fenibut działałby lepiej, sugerowałoby to GABA. Ktoś uważa, że fenibut jest prawdopodobnie bardziej agonistą GABA-B niż gabapentynoidem, ale этоне объясняет wyjaśnia, dlaczego tak bardzo różni się od baklofenu.
Istnieje kwestia, że baklofen ma pewne problemy z przepuszczalnością bariery krew-mózg. Chociaż jego część przedostaje się, może gromadzić się w osoczu znacznie szybciej niż w mózgu, dając nieproporcjonalne efekty obwodowe.
Zalecenia
Phenibut wykazuje skuteczność w stanach lękowych, strachu, stanach obsesyjnych, bezsenności i koszmarach sennych, zawrotach głowy. W stanach abstynencji od alkoholu, środków pobudzających lub euforyzujących. W takich przypadkach lek należy przyjmować według kursu.
Pojedyncza dawka dla dorosłych wynosi 20 - 750 mg. 20 mg wydaje się zbyt małą dawką, w mojej praktyce zacząłem od 65 i doszedłem do 250 mg. Optymalna dawka dla mnie to 125 mg. Lepiej zacząć od minimum. Zwykle lek przyjmuje się 3 razy dziennie: rano, po południu i wieczorem. Maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać 2,5 g (jeśli osoba ma więcej niż 8 i mniej niż 60 lat).
Warto przyjmować fenibut przez 2-3 tygodnie, można przedłużyć kurs do 6 tygodni. Przy długotrwałym stosowaniu i wysokich dawkach konieczne jest monitorowanie wskaźników czynności wątroby i obrazu biochemicznego krwi obwodowej. Pomiędzy kursami warto zrobić przerwę 2-4 tygodni. Po długotrwałym przyjmowaniu leku lepiej jest stopniowo go odstawiać.
Nie trzeba dodawać, że fenibut jest potencjalnie uzależniający i może poważnie zrujnować życie. Konwencjonalna mądrość w społeczności użytkowników fenibutu mówi, że można bezpiecznie przyjmować 500 mg raz w tygodniu (lub może co dwa tygodnie). Przekroczenie tej dawki powoduje szybki rozwój tolerancji. Zwiększenie dawki w celu zwalczenia tolerancji sprawi, że zaczniesz czuć się gorzej w dni, w które jej nie przyjmujesz, używając jej coraz więcej, aby zrekompensować odbicie, a ostatecznie wystąpi zespół odstawienia, ściśle związany z delirium tremens, który czasami zabija zdrowiejących alkoholików.
Phenibut wydłuża i wzmacnia działanie leków nasennych, narkotycznych leków przeciwbólowych, leków przeciwpadaczkowych, przeciwpsychotycznych i przeciwparkinsonowskich. Nie należy go również mieszać z alkoholem i wykluczyć lub przynajmniej ograniczyć jego spożycie w trakcie stosowania fenibutu.
Phenibut nie powinien być spożywany w przypadku problemów żołądkowych - działa silnie drażniąco na błonę śluzową. Warto co najmniej zmniejszyć dawkę, jeśli odczuwamy zwiększoną zgagę lub nieprzyjemne odczucia w żołądku.
Jeśli chodzi o stosowanie stymulantów, euforetyków, konopi indyjskich, kannabinoidów, psychodelików. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie substancje, które bezpośrednio lub pośrednio zwiększają niepokój w pewnych okolicznościach. Phenibut może zmniejszyć te objawy. Zarówno u tych, u których są one spowodowane bezpośrednio przez stosowanie, jak i u tych, którzy doświadczają skutków ubocznych. W takich przypadkach warto przyjmować fenibut w jednorazowej dawce dla dorosłych wynoszącej 20 - 750 mg. Niestety, dawkę trzeba będzie dobrać samodzielnie - fenibut działa dość indywidualnie i jest bardzo niejednorodny dla różnych osób. My trzymamy się zasady: Zaczynamy od najmniejszej pojedynczej dawki. Malujemy aż do dawki roboczej. Nie podnosimy jej wyżej.
Na przykład kilka przypadków:
1. Osoba używa marihuany, ale ostatnio doświadcza reakcji paniki podczas jej używania. Przerwa, zmiana gatunku, zestawu i ustawień nie pomagają. Należy przyjąć 60-125-250 mg fenibutu na 20-30 minut przed planowanym paleniem (tutaj i dalej wskazujemy możliwe zakresy dawkowania).
2. Osoba miała sesję ze stymulantami lub euforetykami. Nie planuje przeczekać tego dnia. Chce wyjechać i odpocząć. Obawia się zjawisk charakterystycznych dla zakończenia działania tych substancji. Weź 250-375-500 mg fenibutu raz. Pić wodę mineralną bez gazu w małych porcjach. Wyeliminuj wysiłek fizyczny, silne bodźce wzrokowe, słuchowe i stresujące.
Phenibut jest przyjmowany rekreacyjnie ze względu na swoje właściwości przeciwlękowe i euforyczne, z tolerancją i zespołami odstawienia często zgłaszanymi działaniami niepożądanymi. Jest przyjmowany doustnie w średniej dawce 2,4 g - to naprawdę ogromna dawka. Opisy przypadków w literaturze medycznej przedstawiają użytkowników, którzy zgłaszają się na oddziały ratunkowe w stanie silnego uspokojenia lub doświadczają odstawienia. Nie odnotowano zgonów związanych ze stosowaniem fenibutu. Zalecam stosowanie go wyłącznie zgodnie ze wskazaniami i w dawkach opisanych powyżej lub po konsultacji z lekarzem.
Bądź spokojny i zrozum, co zamierzasz zrobić z własną neurochemią.
Jak zawsze zapraszam wszystkich zainteresowanych do dyskusji.
Dziękuję za poświęcony czas.
I also wanted to ask if you run your answer through AI first? I think AI is nice for summarizing things well that you or someone said and also give new ideas. But I noticed for such fringe stuff or grey area related to health experimentation that AI is often just retelling the conventional wisdom approach that sounds a bit like the following: "What you do is is dangerous, its good stay in a safe area like the following...".